Ustaljena trenažna praksa već duži niz godina jeste i aktivan oporavak. Baziran na rezultatim istraživanja sa početka 70-ih godina prošlog veka, ovaj ustaljeni trenažni princip se manje više sprovodi u svim sportskim discipilnama.  Ipak, osim manjeg broja istraživanja urađenih u gore pomenutom periodu postoji veoma ograničen broj naučnih informacija o mehanizmima koji dovode do poboljšanog nastupa nakon perioda aktivnog oporavka.
U tom smislu, grupa istraživača sa Univerziteta Čiba (Japan) utvrđivala je efekte aktivnog oporavka nakon maksimalnog opterećenja u trajanju od 30s na oksigenaciju mišića, koncentraciju laktata i postignuće u sledećem maksimalnom naporu istog trajanja. Rezultati istraživanja pokazali su da aktivni oporavak dovodi do značajno bolje oksigenacije mišića i do poboljšanog postignuća u narednom maksimalnom intenzitetu iste dužine trajanja. Posebno interesantno, grupa ispitanika koja je podvrgnuta aktivnom oporavku odlikovala se značajno većim nivoom oksigenacije aktivne muskulature u 10 i 15 sekundi  drugog maksimalnog opterećenja!  «Izgleda da je povećani nivo oksigenacije mišića u toku aktivnosti maksimalnog intenziteta, uzrokovan aktivnošću niskog intenziteta u periodu oporavka odgovoran za poboljšan nivo postignuća» – zaključuju autori.
Istraživanje je objavljeno u junskoj svesci časopisa Journal of Sport Sciences za 2011 godinu.